Japan 2024
Kyoto


















































































Osaka


































Nara












roadtrip Kansai




















































Mount Fuji

























izu schiereiland


























tokyo































































“Sakura”
Dat is de Japanse naam voor hun beroemde kersenbloesem. Niet alleen kleurt het hele land eind maart in mooie lichte tinten, maar ook loopt de bevolking uit om het voorjaar te vieren. Tijdens het “Hamani feest” wordt er gepicknickt tussen de bomen, in Kyoto kleden veel vrouwen zich in traditionele Kimono om foto’s van elkaar te maken, historische gebouwen worden verlicht en er zijn tal van kraampjes waar je de Japanse keuken kunt proeven. Uiteraard met stokjes.
Knip en plak van Wikipedia: “De sakura is in Japan een symbool van de vergankelijke schoonheid. Ze is nauw verbonden met de Samoerai. Het leven wordt beschouwd als mooi en kort, een beetje zoals de kersenbloesem.”
Normaal vermijd ik drukke periodes, maar in mijn ogen is er geen mooiere tijd om naar Japan te gaan als tijdens de sakura. Vooral omdat het overgrote deel van die mensen Japans toerisme betreft.
Japan in volle bloei was mijn plan, maar laat de natuur zich plannen? Aangezien in Nederland alles extreem vroeg in bloei had gestaan dit jaar was ik opgehouden de speciale sakura-sites te volgen om teleurstelling te voorkomen. Ik was er van overtuigd dat dit feest al voorbij was. Tot mijn grote verassing stond de helft van de bomen in Kyoto nog in knop en kon ik in mijn 3 weken Japan nog volop genieten van een fraai bloeiend decor. Een heel mooi extraatje.
Vooral het rondrijden door het rustige binnenland en langs de kust was genieten. Weinig toeristen huren een auto (ik ben zelfs maar er één tegengekomen), maar als je het links rijden aandurft en een goede navigatie hebt kan ik het sterk aanraden.
Wandelend van een dorpje terug naar mijn hotel werd ik getrakteerd op dit concert:
Japan is een fascinerend en uniek land. In plaats van een uitgebreid reisverslag houd ik het ditmaal bij een notitie die ik dag 2 in mijn telefoon maakte (toen mijn blik op deze totaal andere wereld nog heel vers was):
• extreem beleefd
• erg vriendelijk en graag behulpzaam, maar bijna niemand spreek Engels (ter indicatie zelfs geen woorden als “open” of “closed”)
• rustig en ingetogen (geen gekibbel; alles zen)
• maar je wordt wél vaak opgeschrikt door hard geslurp naast je in een restaurant. :)
• zeer schoon!
• maar buiten geen vuilnisbak te vinden in de hele stad
• zelfreinigende toiletten met verwarmde bril (schikken)
• gaan zitten kan wel een uitdaging zijn qua laagte en gebrek aan ruimte tussen knieën en deur :)
• overal begeleiders met vlaggetjes bij de kleinste situaties als laden en lossen, ingang bouwplaatsen etc. die zelfs excuus aanbieden dat je een 5 meter om moet lopen
• ik heb mensen zien hardlopen en tennissen met mondkapjes
• kaarsrechte rijen op perrons (zelfs een lijn voor de koffers) en treinen die op de centimeter precies stoppen
• groene thee-koekjes, groen thee-ijsjes, groene thee-broodjes, groene thee-alles
• veel onbekende smaken op mijn bord, maar erg lekker
• inparkeren, van de typische hoekige autootjes, zou een nationale sport kunnen zijn; kaarsrecht met enkele centimeters ruimte rondom
• auto’s rijden zeer rustig en defensief (fijn als je links rijdt in een vreemd land en 100% overgeleverd bent aan de Engelse navigatie)
• alles lijkt geordend, maar fietsers rijden dan weer op de stoep zonder duidelijke afspraken aan welke kant
• voetgangers wachten gerust een minuut voor een rood licht zonder ook maar één auto aan de horizon te zien. Dus je moet wel even je geduld trainen..
• je mag geen fooi betalen (als dat geen aanbeveling is voor een Hollander..)