Spanje 2015

Is het meest toeristische land ter wereld onontdekt?

Het was in elk geval de insteek van deze reis om de veel minder toeristische stukken Spanje te bezoeken, en op verschillende plaatsen werd ik door trotste Spanjaarden lachend aangesproken met de woorden “wat doe jij hier? Hier komen nooit buitenlanders”.

Net als Italië, waar ik in de jaren 90 vaak geweest ben, is Spanje rijk aan cultuur en mooie oude plaatsen, maar de natuur is daarnaast ook erg mooi en vooral divers. Daarbij is de infrastructuur goed en de prijzen in het binnenland zijn erg schappelijk. Alles samen maakt dat Spanje misschien wel mijn favoriete vakantieland in Europa is, zolang je wegblijft van het massatoerisme.

Mijn binnenkomst was iets anders dan gepland. Vlak voor de Pyreneeën wilde ik nog even tanken, en ergens ging het mis om weer op de tolweg te komen. Het gevolg was een wat uitdagendere route over kleine wegen. En koeien op bergweggetjes in de vroege ochtendmist kan soms tot wat schrikmomenten zorgen. Maar ik zat wel gelijk in mooie fotografie sferen!

Met mijn net aangekochte tentje was het de bedoeling dat ik anders over kamperen ging denken. Nou, dat is niet gelukt…De eerste nacht in de Pyreneeën net aan de andere kant inmiddels) zal ik nooit vergeten. Het kan daar flink vriezen en hozen in september. Toen ik de volgende dag bij mijn tweede locatie de prijzen van hostels doorkreeg (uitgestorven dus volledig voor mezelf), belande de lekke tent bij de eerste de beste container langs de weg. Een bed vinden aan het eind van elke dag bleek geen enkel probleem, en zo reis ik eigenlijk sindsdien, tenzij er geïmproviseerd moet worden.

Na de Pyreneeën volgde Belchite, de ruïnes van een in de Spaanse burgeroorlog kapot gebombardeerd plaatsje. Daarna een woestijnlandschap dat je in de Verenigde staten zou verwachten en het contrast met de daaropvolgende watervallen met groene bossen kon niet groter.

Ook indrukwekkend was de rit naar Cuenca; uren door een bosrijk gebied rijden zonder een huis of auto tegen te komen, was ik nog niet gewend in West Europa. Na het gezellige Cuenca volgde het gebied van de “Don Quichotte molens” en bijpassende Spaanse dorpen. Om via o.a. Segovia de oversteek te maken naar de Atlantische kust.

Deze kust van Galicië, Asturië, Cantabrië tot aan Baskenland is nog steeds de mooiste kust die ik heb gezien. Wel leverde de foto van het strand met de waterval me nog een onvoorzien avontuur op. Ik ga altijd voorzichtig te werk en had aan lokale mensen gevraagd of ik ondanks het stijgende water altijd nog terug zou kunnen komen naar het hoofdstrand. Het tweede strand lag namelijk om de hoek, en had geen eigen toegangspaden. Blijkbaar had ik het aan de verkeerde mensen gevraagd, want ik werd toch ingesloten door de vloed. Hoe ik ook keek en probeerde; ik kon met geen mogelijkheid over de rotsten terug naar het eerste strand. Uiteindelijk heb ik het baaitje uit moeten klimmen recht omhoog, om via de bossen mijn auto terug te zoeken. Toen ik deze expeditie bijna had afgerond en daarboven weer een pad had gevonden stond daar pontificaal nog een berggeit die geen zin had me het laatste stukje af te laten maken. Maar ach, ik had wel mijn foto’s…

Behalve de mooie stranden staan er veel fotogenieke, maar ernstig vervallen huizen in deze kuststreek. Ook het achterland met het National park Picos de l’Europe (dat iets weg heeft van de Dolomieten) is erg mooi en een plek waar ik zeker meer van wil zien. De architectuur varieert van Romaans tot zeer modern, met als hoogtepunt het Spaanse broertje van het New Yorks Guggenheim. Het museum en Bilboa is sowieso een erg mooie herinnering omdat ik dit samen kon doen met mijn speciaal hiervoor overgekomen ouders.

Wat hierna, weer alleen, nog restte was het meest indrukwekkende deel van de toch al spectaculaire kust; het “Geopark” in Baskenland. De rotsformaties, kliffen en kleurrijke richels met zaagtanden, soms parelel aan de zee en soms dwars er in zijn in 60 miljoen jaar gevormd. Voor mij zijn het fascinerende fotografie objecten, en voor de locals natuurlijke poelen om in te baden bij het juiste getij.

Ooit zal ik hier terugkomen! Misschien wel voor langere tijd..

Maar eerst zal ik nog een time-lapse maken van deze reis. Want bij het samenstellen van deze site kwam ik er achter dat ik daar nog materiaal voor heb liggen.