portugal 2017
Een ontdekkingsreis door het land van Vasco da gama
ALs je het heden wilt begrijpen moet je het verleden kennen, dus in het vliegtuig op weg naar Porto deed ik mijn huiswerk..
En dat verleden van Portugal is niet mis; de Romeinse bezetting, Moorse verovering, daarna de katholieke kruisvaarders, een “groeiperiode” met ontdekkingsreizigers en vele koloniën van West-Afrika tot Brazilië, de Spaanse bezetting, de grootste aardbeving ooit in Europa die in een paar seconde Lissabon vernietigde en 90000 doden kostte, de Franse overheersing onder Napoleon, een monarchie met een agressief onderdrukkend leger, gevolgd door het regime van dictator Salazar tot in de jaren zeventig.
Door Portugal reizen zonder geconfronteerd te worden met deze geschiedenis, en de daaruit voortgekomen rijke cultuur, lijkt me haast onmogelijk.
De eerste dagen waren voor Porto. De bovenste foto van deze pagina mist alleen het geluid van de rinkelende trammetjes over de stalen brug, meeuwen in de lucht en een trompet en akoestisch gitaar van beneden bij de waterkant.
Alle mooie uitzichten van deze sfeervolle stad komen wel met een prijs; van alle steden die ik gezien heb is Porto wel de kampioen van stijle straatjes. Hoewel.. later deed Lissabon ook een gooi naar die titel.
Tussen deze twee steden in heb ik geprobeerd zoveel mogelijk van het veelzijdige land te zien. Via een mooie rit over de Port heuvels langs de Dauro kwam ik bij nog meer terrassen (ik waande me haast terug op Bali) bij het plaatsje Sistelo in het groene Noorden. De mistige omstandigheden door de grote bosbranden op dat moment lieten Piodao, een dorp van grijsbruine leisteen, er surrealistisch uit zien.
Ook mistig was het op één van de mooiste stranden die ik ooit gezien heb, niet ver van Sintra. Deze mist werd niet veroorzaakt door de branden, maar door een extra vochtig en warm microklimaat in dat baaitje tussen de rotspunten. Elke paar minuten veranderde het zicht op deze betoverende plek!
Verder langs Romeinse overblijfselen naar Lagos op het westelijke punt van de Algarve. Ruige kliffen, mooie vissersdorpen, leuke street art.. Hier zou ik aan kunnen wennen.
En last but not least.. Lissabon! Mij deed de stad denken aan een mix van twee andere beroemde steden. De trammetjes, de heuvels en de enorme brug lijken op die andere aardbeving stad San Francisco, het hoge Jezus beeld lijkt op het beroemde Cristo Redentor in Rio de Janeiro en de mooie zwart-wit patronen in de bestrating zijn soms identiek aan die van de trottoirs op de Copacabana.
Het lage deel van de stad is goed te verkennen met een mountainbike. Pas op; Portugezen reageren op fietsers als konijnen op naderende koplampen, terwijl ze toch wel mogen vertrouwen op de rijkunsten van een Hollander. En voor een keer ook een culinaire opmerking; de Braziliaanse restaurantjes vielen zeer in de smaak.
Midden in de stad staan 2 monumenten die extra indrukwekkend zijn vanwege een donker randje; de Santa Justa kerk die van binnen nog steeds zwart geblakerd is door een grote brand in 1959 en “Convento da Ordem do Carmo”; een klooster zonder dak als grootste nog bestaande bewijs van de vernietigende aardbeving van 1755.
Misschien wel de leukste dag was de dag die ik over had en invulde met een stadswandeling door de oude hooggelegen volkswijk Alfama, het enige stadsgedeelte dat de aardbeving redelijk goed overleefde. Ik trof het met een feestdag, maar heb sterk het vermoeden dat er elke maand wel een paar keer een excuus is voor een feest. Mij blijven bij; oude steegjes (waar zelfs Moorse elementen nog te zien waren) de azulejos (typische kleurrijke Portugese tegeltjes), originele street art en kleine glaasjes goedkope wijn op elke straathoek..
Veel gehoord in de Braziliaanse eettentjes: Céu.