Washington, New-York & Boston 2011

American dream in the city that never sleeps

Van kinds of aan wilde ik al eens naar New York en in 2011 kwam het er dan van! Op het laatste moment haakte één van mijn beste vrienden nog aan bij mijn planning. De datum van de reis zal ik nooit vergeten, want we landden een dag voor de 10 jarige herdenking van 9/11 in Washington (een stad waar net als New York die dag in de geschiedenis gegrift staat).

Hoewel ik niet perse een vliegtuigen fanaat ben wilde ik wel graag de mogelijkheid gebruiken om in Washington het National Air Space museum te bezoeken. Met name om de net de met pensioen zijnde Spaceshuttle te kunnen zien, naast diverse capsules en ruimtepakken uit het Apollo tijdperk. En uiteraard de regeringsgebouwen. Verder kenmerkte Washington zich door laagbouw, humorloze, gespannen politieagenten (even omschakelen voor anti-autoritaire Hollanders) en opvallend veel daklozen in deze regeringsstad.

Daarna met de trein naar The Big Apple! Zijstapje: deze naam komt uit de jaren 20/30 toen iedere jazz muzikant een hap van “the Big Apple” wilde (New York was de stad waar het gebeurde, en waar meer geld te verdienen was dan in Chicago). Ik wilde deze appel tot aan het klokhuis oppeuzelen en trok er daarom 2 weken voor uit. Dat is veel langer dan ik ooit grote steden bezoek, maar New York heeft dan ook veel te bieden; architectuur, hippe wijken, de mooiste stadspanorama’s langs de waterkanten, veel levendige parken, musea die de grootste cultuurbarbaren nog enthousiast maken.. In mijn ogen is het een stad met voor ieder wat wils. Hoewel, de één noemt de stad chaotisch, en de ander noemt het dynamisch…

Omdat 2 weken Manhattan best prijzig is (of je moet het gezelschap van kakkerlakken en ratten waarderen) viel de keuze op een verblijf in New Jersey. Elke dag namen we de plannen door in de bus, om aan te komen omlaag zigzaggend richting de Hudson het met mooist denkbare panorama daar op de lange kant van Manhattan. En s’avonds laat terug de omgekeerde weg met de verlichte skyline. Elke dag feest!

Het was prettig om sommige plekken meerder keren kunnen bezichtigen. Zo was de laatst geldige dag van de citypass naar de top ven het Empire state building er toevallig eentje van dikke mist. Het was sowieso al leuk om in een lege lift naar boven te gaan, maar ik hou vooral van die desolate beelden van die avond daar op het deck, ook al was er geen uitzicht te zien. En ik kocht met alle plezier een extra kaartje voor een heldere dag later.

Ook op de grond waren er tal van hoogtepunten. Een wandeling door Harlem langs het legendarische Apollo theater (waar al mijn muzikale helden wel hebben opgetreden) en roaring 20’s jazz tent The Cotton Club. Hippe wijken als SOHO en Greenwich Village. Grappig om te zien dat beroemde film scenes of series op een steenworp afstand van elkaar zijn opgenomen. New York is als een decor dat bijna iedereen vaag kent, zonder er werkelijk ooit geweest te zijn.

De stad kent veel mooie parken en zoals in alle steden is het leuk om mensen te kijken, maar in het hippe New York in het bijzonder. Het totaal aangelegde Central Park in inderdaad gigantisch. Ik weet niet of de radiografisch bestuurbare bootjes er nog steeds in zijn, maar het was leuk om dit ouder/ kind tijdverdrijf te zien. Aan het park grenzen musea als MOMA, Guggenheim en het grote Natuur historisch museum. De gebouwen op zich zijn al een beleving. Ook is in het park het John Lennon “Imagine” monumentje te vinden dichtbij het karakteristieke Dakota building (de plek van de moord, maar ook van diverse films).

En dan het uitzicht op New York..

DUMBO (Down under Brooklyn Bridge) is tegenwoordig het nieuwe SOHO (South of Houston); een wijk volop in ontwikkeling met bijpassende prijsstijgingen. Toen ik er was was deze ontwikkeling nog heel beperkt. Verlaten pakhuizen en een straatje met klinkers en een oude tramrails langs de waterkant vormden een perfect filmdecor (de beroemde Ferrari scene van Scent of a woman met Al Pacino is hier ook opgenomen geloof ik). In elk geval.. Heerlijk rondstruinen en fotograferen daar, en minder spooky dan je op het eerste gezicht verwacht.

Achter DUMBO en tussen Brooklyn is het luxe stukje Brooklyn High met z’n houten huizen, dat grenst aan een pad met het beroemde panorama op zuid Manhattan met de Brooklyn bridge.

Maar vanaf New Jersey kijkend naar het hele eiland is zie je pas echt hoe indrukwekkend het woud aan wolkenkrabbers is. Aan de rand van het water staan hier 2 metalen kolommen van het World Trade Centre ter nagedachtenis aan 9/11. Rond Wallstreet en vooral nabijgelegen St.Paul’s Chapel waren er veel tijdelijke eerbetonen te zien (panelen met foto’s en veel beschreven lintjes tot gedenkplekken bij brandweerkazernes). Erg indrukwekkend.

Verder nog noemenswaardige uitleg over de foto’s: de rook die uit de straten omhoog komt bestaat blijkbaar niet alleen in de film, en de betogingen op Wall Street die je ziet zijn van de Occupy protesten (hoe zat het ook al weer?).

Na New York was er nog tijd voor een kort bezoek aan Boston en een biertje in Cheers. Je bent niet de aller jongste lezer als dit je wat zegt.

Gelijk in het vliegtuig terug besefte ik al: films kijken is voor altijd veranderd na een bezoek aan New York.