Andalusië 2007

Een rondrit langs steden met een bewogen geschiedenis

Het was even graven in mijn geheugen voor het verhaaltje van deze reis.

In de jaren ‘90 heb ik een half jaar in Catalonië gewerkt, een periode tussen een afgebroken studie en Fotovakschool in. Hier bezorgde ik restaurant producten langs de hele Costa Brava. Pittig sjouw werk in hoge temperaturen. De koks in de restaurants waren meestal uit heel ander hout gesneden dan de zakelijke uitbaters. Ze stonden er vaak op dat ik wat at en dronk in hun keuken. Dit waren bijna altijd “gastarbeiders in eigen land” afkomstig uit het armere zuiden. Dát was het echte Spanje volgens hen, en de plek waar ik heen moest, zo kreeg ik iedere keer vol trots te horen. Met die herinnering vloog ik in 2007 naar Andalusië.

Deze rondreis was in begin mei. Dat bleek een goede keuze; ik trof de streek op z’n mooist. Ik herinner me dat de hoge bloemenstruiken in de bermen het idee gaven van een gekleurde tunnels van vele kilometers lang. Ook werd ik getrakteerd op heuvels vol klaprozen om na een volgende bocht weer door een zee van gele zonnebloemen te rijden.

Het Alhambra in de gezellige wat alternatieve studentenstad Granada was mijn eerste grote doel. Ik was hier heel vroeg, en zeker buiten het hoogseizoen was het toen nog niet zo druk als tegenwoordig. Dit aanvankelijke middeleeuwse Moorse fort is een eeuw later door de katholieken veroverd en “aangepast”, maar er is gelukkig nog veel van de voor Europa zo bijzondere gedetailleerde Moorse architectuur bewaard gebleven. Zeer begrijpelijk dat dit complex later op de Unesco erfgoed lijst is gekomen.

In de Mezquita (ofwel Moskee) van Cordoba is ook nogal wat gebeurd door de eeuwen heen. Op de fundamenten van een Romeinse tempel is ooit een kerk gebouwd die in 711 door de Moren werd veroverd en daarna omgebouwd tot een Moskee. Maar na de katholieke herovering in de 13e eeuw werd het weer tot kathedraal omgebouwd. Deze brute geschiedenis heeft in elk geval wel een heel bijzonder gebouw opgeleverd…

De derde stad van mijn rondreis was de grootste en meest veelzijdige; Sevilla, ooit het centrum van de Spaanse gouden eeuw en de zilvervloot.

Ondanks dat het pas mei was, heb ik het zelden zo heet ervaren als toen in Sevilla. Het grootste deel van de middagen was er geen andere keuze dan ergens in de schaduw van een park neer te ploffen, want de straten en stenen pleinen kunnen hier echt als een bakoven aanvoelen. In de namiddagen bleek hoe mooi deze stad is met subtropische planten, kleurrijke mozaïek en monumentale advertenties in tegels op de muren.

Via wat bergdorpen, de duizelingwekkende brug van Ronda, olijfboomgaarden en Flamingo’s was de cirkel rond en kon ik beamen dat dit inderdaad een erg mooi stuk Spanje is!